به نقل از «ناطقان»

بیوگرافی سحر زکریا

تاریخ انتشار: ۲۴ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۹۸۱۶۴۸

بیوگرافی سحر زکریا بازیگر با عکس های شخصی و ناگفته های شروع تا شهرت و انتقادات جدی او از مهران مدیری را می خوانید ناطقان: سحر زکریا متولد 28 آذر 1352 در گیلان ، بازیگر سینما و تلویزیون است.
 


 دانش آموخته رشته اقتصاد در دبیرستان و لیسانس تئاتر از جهاد دانشگاهی می باشد که با کارهای طنز مشهور شد و از علاقمندان آشپزی و موسیقی پاپ است

 
اصالت و خانواده

 

تنها یک خواهر کوچکتر از خود دارم ، مادرم شمالی و پدرم اراکی و مهندس برق بود به همین دلیل تا پنجم ابتدایی در شهرهای مختلفی زندگی کردیم


 

در گیلان به دنیا آمدم اما پدرم شناسنامه ام را از اراک گرفته است

 
شروع بازیگری

 

بصورت جدی از سال 1374 وقتی 22 ساله بود با سریال در پناه تو به کارگردانی حمید لبخنده کنار حسن جوهرچی و لعیا زنگنه شروع کرد

 

 
از سینما تا شهرت

 

سال 1376 با سریال فطار ابدی چهره اش شناخته تر شد تا اینکه سال 1381 با سریال پاورچین مهران مدیری در نقش مهتاب مهتابی به شهرت زیادی دست یافت

 

او سپس با سریال مرد دوهزار چهره ، قهوه تلخ و در حاشیه با مدیری تجربه های موفقی بدست آورد

 
علاقه به موسیقی

 

به گوش دادن موسیقی علاقمندم هم پاپ و هم سنتی هر دو رو گوش می دهم و صدای همایون شجریان ، علیرضا عصار و بابک جهانبخش را دوست دارم

 

از شنیدن آلبوم باران تویی گروه چارتار هم بسیار لذت می برم اما سبکی مثل رپ را نمی پسندم چون فکر می کنم واقعا بی محتواست و موضوع مثبتی ندارد

 

عکس بیوگرافی سحر زکریا بازیگر


 
آشپزی

 

از جمله افرادی هستم که با علاقه غذا می پزم خوشبختانه معممولا دستپختم خوب از آب در می آید،  خورش بادمجان ، ماکارونی و آلو اسفناج را خوب درست می کنم

 
ازدواج

 

سحر زکریا هنوز ازدواج نکرده و مجرد است می گوید در تمام این سال ها کسی که در کنارش آرامش پیدا کنم را هنوز پیدا نکردم

 

برایم هیچوقت پوشیدن لباس عروس و گرفتن جشن عروسی رویا نبود ، همیشه دوست داشتم بجای اینکه خودم را یک عروس زیبا متصور شوم در مقام یک زن موفق ببینم

 



 
نقش شوهر برای بازیگری

 

یکسری بازیگرها موروثی وارد اینکار شده اند یعنی پدر یا مادر بازیگر بودند و دنبال آنها فرزندان نیز بازیگر شدند

 

یکسری هم با افراد پولدار ازدواج می کنند و بواسطه آنها سرکار می روند ، یکسری هم با آقایان دولتی ازدواج می کنند که اصلا دیگر کار نمی کنند …

 

من و امثال من جزو کدام دسته هستیم ؟ باید یک باجه را احداث کنند بنام باجه شوهریابی برای بازیگرانی مثل من تا ما هم بتوانیم وارد کار شویم

 


 
علاقه به نقش جدی

 

کار کمدی زیادی با روحیاتم سنخیتی ندارد و احساس می کنم در نقش های درام و جدی بهتری بازی می کنم البته از معضلات کمدی کار کردن در حاشیه قرار گرفتن خانم هاست

 
عمل بینی

 

در جوانی بینی ام را عمل کردم و الان خیلی پشیمانم

 

دوره ای که من وارد سینما و تلویزیون شدم بسیار از نقش ها را بابت همین عمل زیبایی از دست دادم و همین برای من اتفاق خیلی بدی بود

 

 
به آرزویم رسیدم

 

من همواره دوست داشتم بازیگر شوم و خوشبختانه این اتفاق در مورد من رخ داد و توانستم در مسیر آرزوهایم قدم بردارم

 

حس کم نظیری است که آدم ها به آن چیزی که دوست دارند دست پیدا کنند و از موقعیتی که در آن قرار دارند ، لذت ببرند

 
فست فوت و دمنوش

 

علاقه زیادی به خوردن فست فود و پیتزا دارد و عاشق خوردن سیر است و از داروهای گیاهی و دمنوش ها برای آرام تر شدن یا بهتر شدن دردهایش استفاده می کند

 


 
کیک بوکسنیگ کار

 

کیک بوکسینگ ، ایروبیک و شنا ورزش هایی بودند که هر دفعه دوره ای طولانی مدت مشغولشان بودم که البته از بین همه اینا کیک بوکسیمگ مورد علاقه ام است

 
ناراحتی از مهران مدیری

 

آقای مدیری عزیز برام بسیار قابل احترامید ولی چند وقتی از شما مصاحبه هایی می بینم که ذهنم را مشغول کرده است

 

شما در یکی از مصاحبه هایتان گفتید به آن آدم سر چهارراه فکر می کنید ولی چطور به تیمی که سالها با شما کار کردند فکر نمی کنید که چگونه زندگی می کنند

 

عکس جدید سحر زکریا بازیگر خوشگل ایرانی با علت ازدواج

 
کار تلویزیونی

 

● در پناه تو – 1374

● قطار ابدی – 1376

● دنیای شیرین دریا – 1377

● کژدم 33 – 1378

● همسفر – 1379

● جوان امروز – 1379

● پرونده‌ های مجهول – 1380

● باران عشق – 1381

● پاورچین – 1381

● او مثبت – 1382

● مروارید سرخ – 1383

● برای آخرین بار – 1384

● جاده در دست تعمیر – 1387

● مرد دوهزار چهره – 1387

● میلیاردر – 1391

● در حاشیه 1 – 1393

● در حاشیه 2 – 1394

 
برچسب ها: سحرزکریا ، ناطقان ، بازیگر ، شهرت

.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

منبع: ناطقان

کلیدواژه: ناطقان بازیگر شهرت سحر زکریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۹۸۱۶۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا ژاپنی‌ها به نقاشی «ارواح» علاقه دارند؟

شوهر اویوا می‌خواست دوباره با همسایه ثروتمندش ازدواج کند، اما همسرش هنوز زنده بود. او ابتدا سعی کرد اویوا را مسموم کند، اما به جای اینکه او را بکشد، او را به طرز وحشتناکی زشت کرد. سپس او را به رودخانه انداخت تا غرق شود که موفقیت‌آمیز بود. اما بعداً، وقتی به آن رودخانه بازگشت، روح اویوا از آب برخاست تا او را به هرکجا که رفت تسخیر کند!

به گزارش فرادید، تصاویر خوفناکی از این داستان ارواح ژاپنی و سایر موارد مشابه آن، موضوع نمایشگاهی در موزه ملی هنر آسیایی اسمیتسونین است؛ نمایشگاهی با عنوان: «نمایش ماوراء طبیعی: ارواح و تئاتر در چاپ ژاپنی». 

قرن‌ها پیش، داستان‌های ارواح در ژاپن بسیار نقل می‌شدند. بیش از ۵۰ اثر به نمایش گذاشته‌شده از سال‌های ۱۷۰۰ تا ۱۹۰۰ توسط هنرمندان ژاپنی، نمایانگر قدرت ماندگار هنر چاپ چوبی و داستان‌هایی است که امروزه در ژاپن همچنان رونق دارند.

داستان اویوا، همسر وفاداری که روحش برای تسخیر شوهر قاتلش بازگشت، سال ۱۸۲۵ در نمایش کابوکی «داستان ارواح یوتسویا در توکایدو» توسط تسورویا نانبوکو روایت شد. 

کیت بروکس، از متصدیان نمایشگاه، می‌گوید: اگرچه موضوع ماوراء طبیعی مدت‌ها بخشی از فرهنگ ژاپنی بوده، دوره اِدو (۱۶۰۳-۱۸۶۸) و این تولید خاص به این ژانر اهمیت دائمی داد.

تصاویری از این نمایش ارواح و سایر نمایشنامه‌های آن زمان برای مشتریانی که خواهان داشتن یادگاری از نمایش و بازیگران خاص آن در قالب چاپ چوبی بودند، توسط هنرمندان بازتولید شد.

کابوکی که در دوره ادو ایجاد شد، به دلیل اجراهای دارای سبک و جلوه‌های ویژه پیچیده‌ای شهرت یافت که آن را به یک سرگرمی محبوب برای مخاطبان تبدیل می‌کرد. 

بروکس می‌گوید: «ترفندهای روی صحنه مانند درهای مخفی و وسایل زیاد صحنه نمایش مانند خون مصنوعی، وسایلی مانند سیم که شخصیت‌ها با کمک آن‌ها پرواز می‌کردند، همگی نشان‌دهنده حضور ارواح بودند.» 

هزاران چاپ با قیمت‌های شگفت‌آور ایجاد و در دسترس قرار گرفت. بروکس می‌گوید در دهه ۱۸۴۰، یک چاپ چوبی چندرنگ تک ورق به قیمت یک وعده نودل بود. 

چنین نمونه‌های رنگارنگ و زنده‌ای به ندرت پس از نزدیک به دو قرن باقی می‌مانند، به‌ویژه چاپ‌هایی که شامل برگه‌های کاغذی بلند می‌شدند تا جلوه‌های پیچیده صحنه را منعکس کنند. 

یکی از چاپ‌های چوبی استادانه این نمایش سال ۱۸۶۱ توسط اوتاگاوا کونیسادا ساخته شد. در این چاپ، بدن اویوا را می‌بینید که با یک قلاب ماهیگیری به سطح کشیده شده و با بالا بردن برگه، جسد دوم را می‌بینید، خدمتکاری که ناخن‌های دستش بعد از مرگ همچنان رشد می‌کنند. 

این ترفند روی صحنه گیراتر است، چون هر دو جسد توسط یک بازیگر به تصویر کشیده می‌شوند که لباسش را سریع عوض میکند. 

در دهه ۱۸۶۰، نزدیک ۴۰ سال از کاربرد ترفند صحنه می‌گذشت و در آن دهه، از مخازن واقعی آب روی صحنه استفاده میشد. بروکس می‌گوید چاپ‌ها برای بزرگداشت این ترفند ایجاد شدند. این قبیل چاپ‌ها نادر هستند، به خصوص آن‌هایی که کاملاً سالم باقی ماندند. 

ارواح قرن‌ها در تئاتر «نو» برجسته بودند و هدف آن‌ها، مخاطبان نخبه‌تر و باهوش‌تر بود. 

شاکیو، از سری «صد بدون نمایشنامه»، تسوکیوکا کوگیو، چاپ چوبی، ۱۹۲۷-۱۹۲۲ موزه ملی هنر آسیایی

فرانک فِلتِنز، از متصدیان این نمایشگاه می‌گوید: «آن مراسم شامل رقص، سرود و شخصیت‌هایی با ماسک‌های چوبی استادانه میشد. او می‌گوید: گذاشتن ماسک به این معنا بود که فرد اساساً نه تنها جوهره آن نقش را به خود می‌گیرد، بلکه در حال تبدیل شدن به آن است. این نوعی انتقال روح است که برای آن‌ها اتفاق می‌افتد.»

تسوکیکا کوگیو، هنرمند قرن نوزدهم در زمینه چاپ چوبی، نه تنها با مستند کردن شخصیت‌های ترسناک، بلکه با نشان دادن بازیگران پشت نقاب‌ها و خلق تصاویر پشت صحنه تئاتر برای نخستین بار، دست روی علاقه روزافزون به نو گذاشت. 

فلتنز می‌گوید: «این نگاه دزدکی به پشت صحنه تقریباً به نوعی توهین‌آمیز است، چون اسطوره‌شناسی نو را از بین می‌برد.» 

«داستان‌های نو شاید به اندازه کابوکی در بازتولید شبح‌ها مهیج نبوده باشند، اما در عوض فرم آن‌ها داستان‌هایی از گذشته‌های دور بود و آن داستان‌ها اغلب با مکان‌های خاص در سراسر ژاپن مرتبط هستند». 

«آن داستان‌ها از طریق ارواح مرتبط با آن مکان‌ها بیان می‌شوند و ارواح برای حافظه محلی حکم مجرای ارتباطی را دارند.» 

به راستی چرا ارواح در سنت‌های فرهنگی ژاپن دوام آورده‌اند و در دوره ادو احیا شدند؟ 

به نقل از پِرل مُسکوویتز مجموعه‌دار که همراه همسرش سیمور مسکوویتز، صدها اثر چاپی را به موزه هدیه داده، در کاتالوگ نوشته شده که شاید راهی برای نمایش جامعه‌ی در حال تغییر بوده است: «حدس من اینست که این داستان‌های شبح‌آلود اشکالی از عدالت در جامعه‌ی فئودالی بودند که در آن، اقتدار طبقه حاکم، مطلق بود». 

«در چنین سیستم طبقاتی ناعادلانه‌ای، تماشای این نوع نمایش‌ها که در آن‌ها، ارواح می‌توانستند به روشی که مردم نمی‌توانند انتقام بگیرند و عدالت را از طریق این نقشه‌های انتقام‌جویانه اجرا کنند، نوعی تخلیه روانی بود.» 

بروکس می‌گوید دانستن شمار چاپ‌های آن زمان دشوار است و مردم هنوز آن‌ها را با روش‌های سنتی می‌سازند. 

بینندگان حتماً می‌توانند این تصاویر ارواح را به تصاویر ترسناک فیلم‌های مدرن ژاپنی مانند Ringu محصول ۱۹۹۸ و بازآفرینی انگلیسی آن به نام The Ring محصول ۲۰۰۲ مرتبط کنند. 

بروکس می‌گوید: «ارواح ژاپنی چیزهایی هستند که مردم آن‌ها را فیلم‌های ترسناک ژاپنی می‌شناسند. بنابراین حتی اگر تخصصی در این موضوع نداشته باشید، همچنان می‌توانید چیزهایی ببینید که می‌شناسید و به آن‌ها علاقه دارید.»

کانال عصر ایران در تلگرام